“แม่นาคพระโขนง” ตำนานผีที่โด่งดังที่สุดในประเทศไทย สร้างเป็นหนังมาแล้วหลายครั้ง (รวมทั้งบทละครและบทละคร) ซึ่งมีการตีความต่างกัน. ทั้งที่ตำนานดั้งเดิมอย่าง “แม่นาก พระโขนง” แท้จริงแล้ว “นางนาก” ในปัจจุบันนี้เหมือน “รักแท้/วิญญาณ/นากตาย” หรืออย่างที่ “แม่นากอเมริกา” เคยเป็นมาก่อน แต่เวอร์ชันในอดีตเหมือนกันหมด คือส่วนใหญ่เน้นแค่ “แม่นาก” แต่ “พี่มาก..พระโขนง” (ของจริงต้องมี 2 จุด) เลือกที่จะตีความให้ต่างออกไป โดยเน้นที่ “พี่มาก” แทน เพราะมีการตีความต่างกัน . โดยส่วนตัวแล้วนานาอาจจะไม่ได้ตื่นเต้นกับการตีความเท่าคุณ แต่ที่ดึงดูดให้ดูเรื่องนี้จริงๆ คือ การแนะนำของแก๊งสี่แพร่งและห้าแพร่ง รวมอยู่ในเนื้อเรื่องด้วย ในบท “เพื่อนที่แสนดี”
ถ้าใครเคยประทับใจบทบาทของ ปึก (พงศธร จงวิลาศ), ชิน (อรรถรุตม์ คงราศรี), เติ้ล (ณัฐพงศ์ ชาติพงศ์) และ เอ (กันตภัทร สีดา) จาก “คนกลาง” ใน สีแพร่ง และ “คนแตกแยก” ในห้าแพร่งได้ บอกเลยว่าไม่ผิดหวังกับบทบาทใน พี่มาก.. พระโขนง ทั้ง 4 คนยังมีคาแร็กเตอร์เดิม ชื่อเดิม และความสนุกเหมือนเดิม(และดูเหมือนจะมากกว่าเดิม) ที่ไม่เปลี่ยนเพียงแต่ครั้งนี้เปลี่ยนจากไป เข้าป่าหรือถ่ายหนังไปเป็นเพื่อนหมากแทนที่ต้องพยายามหาทางบอกว่านาคเป็นผีเรียกเสียงหัวเราะแทบทุกฉากที่ทั้ง 4 คนนี้ออกมา โดยเฉพาะเผือกและชินนี่แค่เห็นหน้าก็ทำให้ ขำหลายฉากโดยเฉพาะฉากกินหรือฉากบนเรือฮามาก
จริงๆ แล้ว 4 เรื่องนี้ของพี่มาก..พระโขนง ทำให้ผมนึกถึง ชายกลาง ชายกลาง ไม่น้อยเลยทีเดียว มาใช้อีกครั้งในสถานการณ์เดิมที่มีความเสี่ยงสูงที่จะถูกตราหน้าว่า “ตลก” หรือ “โกงของเก่า” แต่ก็ถือว่าทั้งผู้กำกับและทีมงานทำการบ้านมาอย่างดีก็เลยเอาอยู่ ไม่โดน เบื่อมุขเก่าๆ พวกนี้ แต่รู้สึกเหมือนเราหวนคิดถึง
แต่ความเข้าอกเข้าใจและความฮาของแก๊งค์ 4 คนนี้ก็ทำให้แอบหวั่นๆ อยู่บ้าง ก่อนจะมาลุ้นกันว่าจะมาแย่งซีนพี่หมาก (มาริโอ้ เมาเร่อ) และแม่นาค (ดาวิกา โฮร์เน่) หรือเปล่า ? ไม่พบว่าเป็น “ความจริง” แม่นาคคงรอดเพราะความสวยงามของสิ่งใหม่ดึงดูดสายตาจริงๆ ในทุกฉากที่ออกมา แต่กับ มาริโอ้ ในบทบาท แม้ว่าเวอร์ชั่นใหม่ พี่หมาก จะตีความความน่ารัก (และงี่เง่า) ได้ดี แต่ยอมรับว่าตอนแรกฉากนี้ถ่ายกับแก๊งค์ 4 คนค่อนข้างเยอะ เรียกได้ว่าแม้จะใช้ชื่อเรื่องว่าพี่มาก..พระโขนง แต่ถึงกระนั้นพี่กับแม่นาคก็สามารถกลับคืนจอในตอนจบของเรื่องได้อย่างภาคภูมิ
โดยส่วนตัวแม้พี่มาก..พระโขนง จะมีหน้าขาย ตลก (แถมน่ากลัว) ซึ่งผมก็เห็นด้วยว่าดีงาม แต่ที่ชอบที่สุดคือ “ความรัก” ของพี่กับนาค ที่ส่งมาถึงคนดูอย่างเราในตอนจบของเรื่อง เป็นช่วงที่หนังสลัดความตลกและความน่ากลัวออกไป แต่ขอโฟกัสที่ความรักแทน บทของพี่กับนากดูจะถูกบดบังด้วยความตลกของแก๊งสี่แพร่งในอดีต มันส่องแสงและเป็นแสงที่น่าประทับใจด้วย ตั้งแต่แพร่งสี และห้าแพร่ง แม้ในตำนานแม่นากจะมีความทันสมัยทั้งคำและตัวหนังสือ ส่วนที่เหลือยังคงดำเนินไปตามโครงเรื่องในตำนานเช่นเดิม ฉากที่น่าจดจำเช่นเบื่อหรือเก็บมะนาวยังคงเหมือนเดิม ส่วนที่เปลี่ยนไปจริงๆ มีนิดหน่อยตอนท้ายเรื่อง แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ประทับใจและสดใหม่จนลืมมุกตลกเก่าๆ
เลือกเปลี่ยนตอนท้ายเรื่องทำให้พีคมาก..พระโขนงต่างจากแม่นาคเวอร์ชั่นก่อนทุกประการ และทำให้เรารู้สึก “ตื้นตัน” กับความรักของหมากและแน็กมากๆ. จริงๆ แล้วแน็กเลือกที่จะอยู่เพราะ “รัก” ที่มีให้มาก แต่ที่ผ่านมาเรากลับไปอยู่ในกรอบที่ว่า “ผี” กับ “คน” อยู่ร่วมกันไม่ได้ จะอยู่ร่วมกันได้ก็ต่อเมื่อมีผีติดตาม เช่น กุมารทอง แต่ด้วยผีแม่นากและพลังต่างๆ ที่มีอยู่ ชาวบ้านจึงคิดว่าแม่นาคก็ไม่ต่างจากคน และเนื่องจากแม่นาคไม่สามารถควบคุมได้เหมือนกุมารทอง จึงขี้กลัว ดื้อรั้น ความรักในหนังแม่นากเวอร์ชั่นอื่นๆ มักจะจบลงที่ แม่นาค “เสียสละ” รักข้างเดียวเสมอ
ตอนจบของพี่มาก..พระโขนง คือ ย้อนจุดกำเนิดของเรื่อง “รัก” เมื่อหนังเริ่มต้นด้วย “ความรัก” มันควรจะจบลงด้วย “ความรัก” ไม่ใช่ “ความกลัว” พี่มาก..พระโขนง. จบลงด้วยดี
