การเดินขบวนของภาพยนตร์ไลฟ์แอ็กชันรีเมคของดิสนีย์ยังคงดำเนินต่อไป แต่คราวนี้ การจำลองภาพยนตร์คลาสสิกอันเป็นที่รักครั้งล่าสุดจะไม่เปิดฉายในโรงภาพยนตร์ใกล้บ้านคุณ แต่ “Lady and the Tramp” จะมีเฉพาะใน Disney+ ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มสตรีมมิ่งดิจิทัลใหม่ของบริษัทที่จะเปิดตัวในวันที่ 12 พฤศจิกายน สถานการณ์นี้อาจกลายเป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจเกี่ยวกับพฤติกรรมของผู้ชม (ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่บริษัทสตรีมมิ่งทุกแห่งชื่นชอบ) เมื่อต้องเผชิญกับทางเลือกในการดูต้นฉบับหรือรีเมคใหม่เพียงปลายนิ้วสัมผัส ผู้ชมจะเลือกตัวเลือกใด พวกเขาจะดื่มเหล้าทั้งสองแบบกลับไปกลับมาเพื่อเปรียบเทียบหรือไม่ หรือเวอร์ชันใหม่จะแทนที่เวอร์ชันเก่าในฐานะรายการโปรดของครอบครัว
เราอาจไม่มีทางรู้คำตอบสำหรับคำถามเหล่านั้น เพราะธุรกิจภาพยนตร์ด้านสตรีมมิ่งชอบที่จะรวบรวมข้อมูลของเรา แต่มีแรงจูงใจน้อยมากที่จะแบ่งปันสิ่งที่ค้นพบ สิ่งที่ฉันสามารถบอกคุณได้ก็คือ: เช่นเดียวกับรีเมคไลฟ์แอ็กชันของดิสนีย์หลายๆ เรื่องก่อนหน้านี้ ลองนึกถึง “ซินเดอเรลล่า” “อลิซในแดนมหัศจรรย์” และ “The Jungle Book”—ส่วนใหญ่ของ “Lady and the Tramp” ที่รีเมคตามหลัง เรื่องราวที่แน่นอนของเวอร์ชั่นอนิเมชั่น ในวันคริสต์มาสปี 1900 หนุ่มสาวคู่หนึ่งเปิดของขวัญคริสต์มาสโดยเผยให้เห็นลูกสุนัขค็อกเกอร์สแปเนียลที่น่ารักอยู่ข้างใน จิม เดียร์ (โทมัส แมนน์) และดาร์ลิง (เคียร์ซีย์ คลีมอนส์) หลงรักลูกสุนัขแสนรักที่พวกเขาตั้งชื่อว่าเลดี้ (ให้เสียงโดยเทสซา ธอมป์สัน) และเธอก็กลายเป็นศูนย์กลางของโลกของพวกเขา ชีวิตที่ปรนเปรอของเธอไม่เหมือนกับชีวิตของ Tramp (จัสติน เธอโรซ์) ผู้ขี้ขลาดผู้ขี้ขลาดที่เดินเตร่ไปตามถนนในนิวออร์ลีนส์โดยไม่ได้ผูกติดกับสุนัขตัวอื่นหรือครอบครัวอื่น ระหว่างหลบหนีจากคนจับสุนัขผู้คลั่งไคล้ (เอเดรียน มาร์ติเนซ) แทรมป์ได้พบกับเลดี้ และในตอนแรก ทั้งสองไม่ถูกกัน เธอช่วยเขาหนีจากผู้จับกุม และเขาเตือนเธอว่าชีวิตในบ้านอันแสนสุขของเธออาจเปลี่ยนไปด้วย ทารกระหว่างทาง คำพูดของเขากลายเป็นจริงและตำแหน่งของเลดี้ที่เป็นศูนย์กลางของความสนใจก็ถูกแย่งชิงโดยลูกคนใหม่ของจิม เดียร์และดาร์ลิ่ง เมื่อเจ้าของของเธอปล่อยให้เธออยู่ในความดูแลของป้าผู้เกลียดสุนัข ซาร่าห์ (อีเว็ตต์ นิโคล บราวน์) และแมวคู่บ้านของเธอ (เนท “ร็อคเก็ต” วันเดอร์ และโรมัน เกียนอาเธอร์) เลดี้จึงหนีจากนั้นก็พบและตกหลุมรักคนจรจัดที่นำเธอไป เพื่อถามความคิดของเธอเกี่ยวกับบ้าน
ผู้กำกับชาร์ลี บีน ผู้มาที่ภาพยนตร์เรื่องนี้โดยมีพื้นหลังเป็นแอนิเมชัน ทำงานได้ดีในการทำให้การเปลี่ยนผ่านที่หยาบกร้านระหว่างสุนัขมีชีวิต ปากที่เคลื่อนไหวได้ และการแสดงออกที่เหมือนมนุษย์เป็นไปอย่างราบรื่น แน่นอนว่าฉากที่ยากขึ้นหรืออันตรายมากขึ้นสำหรับสุนัขวิ่งหนีนั้นถูกปกคลุมด้วยความมหัศจรรย์ของคอมพิวเตอร์ โชคดีที่ดาราขนปุกปุยในชีวิตจริงของภาพยนตร์เรื่องนี้มีเสน่ห์และดึงดูดคนรักสุนัขมากพอ เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว นักแสดงที่เป็นมนุษย์ดูแข็งกระด้างและไม่เป็นธรรมชาติมากกว่านักแสดงร่วมที่ดัดแปลงแบบดิจิทัล เช่นเดียวกับคู่อนิเมชั่นของพวกเขา จิม เดียร์และดาร์ลิ่งเป็นพ่อแม่สุนัขที่ค่อนข้างมีมิติเดียวแต่มีความหมายดี
แม้ว่าภาพยนตร์แอนิเมชั่นในปี 1955 ส่วนใหญ่จะยังคงสภาพเดิม แต่สคริปต์ของ Andrew Bujalski และ Kari Granlund ได้ปรับปรุงบางอย่าง เลดี้ยังคงมีฝูงสุนัขแถวบ้านให้พึ่งพา และในขณะที่ทรัสตี (แซม เอลเลียต) สุนัขล่าเนื้อสายเลือดก็เช่นเดียวกัน จ็อก (แอชลีย์ เจนเซน) สุนัขเทอร์เรียร์ชาวสก็อตแลนด์ตอนนี้กลายเป็นสาวแทนที่จะเป็นเด็กหนุ่ม สุนัขข้างถนน Peg (Janelle Monáe) สุนัขพันธุ์ปักกิ่ง และ Bull (Benedict Wong) ซึ่งเป็นสุนัขบูลด็อกอยู่ด้วย แต่ต้องขอบคุณที่สุนัขหลายตัวในปอนด์ เช่น ชิวาวาที่มีสำเนียงเม็กซิกัน ถูกทิ้งไว้ในนี้ ที่ผ่านมา. แทนที่จะเป็นฉากแบบตะวันตกตอนกลางสไตล์ “Meet Me in St. Louis” จากเมื่อก่อน ตอนนี้เรื่องราวตั้งอยู่ในนิวออร์ลีนส์ที่มีชีวิตชีวาในช่วงเปลี่ยนศตวรรษ ซึ่งเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความหลากหลาย บางทีการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดคือการตัดตอนแมวสยามและเพลงที่น่าอับอายของพวกมันออกไปอย่างยินดี โดยแทนที่ด้วยลูกแมวขนเรียบอีกคู่หนึ่ง อย่างไรก็ตาม เพลงที่มาแทนที่นั้นช่างลืมเลือนเสียเหลือเกิน มันให้ความรู้สึกที่ต่ำกว่าความสามารถระดับปานกลางของ “Mary Poppins Returns”
หากเรากำลังจะได้รับเรื่องราวเก่า ๆ แบบเดิม ๆ อย่างน้อย Disney ก็สามารถทำให้พวกเขามีความหลากหลายมากขึ้น ในแง่นั้น “Lady and the Tramp” จึงใกล้เคียงกับ “Cinderella” ในปี 1997 ที่นำแสดงโดย Brandy และ Whitney Houston มากกว่าฉบับรีเมคในปี 2015 แม้ว่าจะเป็นภาพเหมือนในอุดมคติของเมืองนิวออร์ลีนส์และความอดทนต่อเชื้อชาติในช่วงเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 แต่นี่เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับสุนัขพูดได้ และเท่าที่จินตนาการที่รู้สึกดีไป ก็ไม่เลวนัก นอกจากนี้ยังเปิดโอกาสให้นักแสดงอย่างเอเดรียน มาร์ติเนซเล่นบทคนจับสุนัขที่มีใจเดียวอย่างตลกขบขัน ในขณะที่เคนจองเป็นหมอที่ประชดประชันแต่เห็นอกเห็นใจ (กับเลดี้) และอาร์ตูโร คาสโตรแสดงเพลง “Bella Notte” ร่วมกับเอฟ. เมอร์เรย์ อับราฮัม .
ในระดับมุมมองของสุนัข รายละเอียดส่วนใหญ่ของช่วงเวลานั้นขึ้นอยู่กับเครื่องแต่งกายของ Colleen Atwood และ Timothy A. Wonsik คู่นี้นำเสนอวงดนตรีที่แข็งแกร่งที่สะดุดตาและสนุกสนานในรายละเอียด นอกจากนี้ยังมีสีสันที่โดดเด่นเป็นครั้งคราวในบางชุด เช่น ในตู้เสื้อผ้าของป้า Sarah ซึ่งทำให้ฉันหวังว่าพวกเขาจะกล้าหาญมากขึ้นในการออกแบบและเนื้อผ้าสำหรับนักแสดงที่เหลือ
“Lady and the Tramp” สร้างความคันให้กับคนรักสุนัขและอาจตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของผู้ชมวัยเยาว์เมื่อสำรวจการสมัครสมาชิก Disney+ ใหม่ของครอบครัว อย่างไรก็ตาม หนังส่วนใหญ่ก็โอเคเมื่อไม่รู้สึกเร่งรีบหรือหยิ่งยโส แต่ก็ไม่ได้นำเสนอความประหลาดใจใหม่ๆ ให้ยืนหยัดด้วยตัวมันเอง ฉันตระหนักดีว่าความรักของฉันที่มีต่อภาพยนตร์เรื่องนี้ส่วนใหญ่มาจากความเร่งรีบในการจดจำฉากและรายละเอียดต่างๆ การยิ้มอย่างบ้าคลั่งที่ Disney World ระหว่าง “Bella Notte” และฉากในร้านอาหาร ซึ่งเป็นเรื่องโปรดในวัยเด็กที่บางครั้งฉันจะดูในขณะที่กำลังยัดตุ๊กตา ของเล่นของเลดี้ข้างฉันหรือบนตักของฉันเหมือนเธอเป็นสุนัขของฉันเอง เวอร์ชันนี้มีการร้องประสานเสียงแบบโอลด์สคูลของต้นฉบับด้วย ซึ่งฉันมั่นใจว่าจะเข้ากันได้ดีกับผู้ชมจำนวนมากที่ดูเติบโตขึ้นมาหลายครั้งเช่นเดียวกับฉัน แต่ในขณะที่มันเป็นเรื่องดีที่ได้แบ่งปันความตื่นเต้นนั้นกับคนรุ่นใหม่ ทำไมไม่ลองสร้างภาพยนตร์แอนิเมชั่นตั้งแต่แรกล่ะ
